The Health Promoters

The Health Promoters is de organisatie voor wie ik vrijwilligerswerk doe. Ze zijn werkend in vier townships hier in de omgeving van Kaapstad. De afgelopen weken heb ik zelf nog vrij weinig hoeven doen. De eerste weken hadden de scholen nog vakantie en gingen veel van de workshops niet door. Wel heb ik de ingezamelde kleren die ik had meegenomen vanuit Nederland samen met George uit kunnen delen aan een aantal crèches. Je kunt je niet voorstellen hoe klein die crèches daar zijn. Waar ze in Nederland bestaan uit een compleet huis bij wijze van met alle gemakken voorzien, moeten ze het hier doen met een kleine container. Daar komen dan 150 kinderen per dag. De crèche eigenaren waren dan ook erg blij met de kleren, en de kleine kinderen waren gewoon adorable!
De afgelopen twee weken ben ik bij alle vier de townships langs geweest om mee te kijken hoe bepaalde trainingen worden gegeven en welke doelgroepen ze treffen.

Te beginnen bij de township van Stellenbosch, Kayamandi. Hier is ook waar George (operational manager) werkt. Een van de HP’s die hier werkt is Amenda, en ik zou bij een van haar trainingen gaan meekijken. Zoals wel meer dingen hier op z’n Afrikaans gaan was dit ook nu het geval. Ze zou training geven aan een groep dames om 10:30. Maar deze dames besloten pas om 11:15 binnen te wippen. Normaal gesproken geen probleem, maar omdat er een strak schema is in the centre konden we alleen nog wat dansen met ze om vervolgens weer afscheid van ze te mogen nemen. Met Amenda zal ik op vrijdagen ook aan de administratie gaan werken om haar wat steun te bieden.

Daarnaast hebben we Khayelitsha, een van de grootste townships. Tijdens een rondleiding door een van de HP’s werd me verteld dat er wel 2.000.000 mensen wonen alleen in deze township. Bizar! In Khayelitsha werken Andile en Xoliswa. Ik heb mee kunnen kijken hoe Xoliswa trainingen gaf over baarmoederhalskanker en borstkanker aan een groep vrouwen. Wat mij erg verbaasde is de hoeveelheid kennis die ze soms nog niet hebben, kennis die voor ons wellicht heel vanzelfsprekend is. Naast de Health Promoters zijn er natuurlijk nog veel meer kleine organisaties die proberen de community te verbeteren. Zo vertelde Andile me over een voetbalprogramma voor jongens wat ze niet alleen leert voetballen, maar waar ze voetballen gebruiken als een manier om de jongens te leren over samenwerken, over zichzelf, over de doelen die ze willen halen. Prachtig gewoon. Maar wat ze ten tweede doen is zorgen dat deze centra open zijn voor deze jongens ’s avonds en in het weekend, zodat ze niet gaan struinen door de straten van Khayelitsha.

Langa is de derde township. Een van mijn minder favorieten moet ik er bij zeggen. De eerste keer dat ik had afgesproken om daar te komen kijken, heb ik een uur mogen wachten totdat iemand mij eindelijk kon vertellen dat de personen met wie ik had afgesproken problemen hadden met transport (de taxi’s hier zijn niet erg betrouwbaar, rijden pas als ze helemaal vol zijn). Waarom ik niet even gebeld werd blijft voor mij een vraag. De tweede keer dat ik naar Langa ging, heb ik weer kunnen wachten en ben ik zelf achter Mamakopu aan gaan bellen, de HP die daar werkt. Bleek dat ze nog bij een taxistation stond te wachten en of ik haar niet even kon ophalen. Dit is voor mij niet professioneel omgaan met mensen. Maargoed, eenmaal samen zijn we naar een church gegaan vlakbij the centre en heeft Mamakopu daar aan senioren door middel van role play en dans uitgelegd wat het nut is van beweging en voeding bij hypertension. Ik heb een tijdje staan kletsen met een oud vrouwtje, die btw perfect Engels sprak, over wat het is dat zij doen hier. Ze komen blijkbaar elke woensdag samen om bollen garen te maken en daarmee kleren te breien voor kinderen die dat nodig hebben. Wat natuurlijk al mooi op zich is. Maar ze vertelde ook dat sommige van de oudere vrouwen alleen maar komen voor het eten en drinken wat ze krijgen, alsof ze uitgestorven zijn thuis! Ze vertelde het trouwens wel op zo’n manier dat het komisch klonk. Prachtig vrouwtje, heeft haar hele leven zelf hartstikke hard gewerkt en staat nu alsnog iedereen op te peppen om iets terug te doen voor the community.

Als laatste hebben we Mfuleni, waar Lindiwe en Ntombiso werken. Prachtig duo om te zien, ze vullen elkaar perfect aan. Hier ben ik nu al regelmatig geweest. Ik heb gesprekken kunnen bijwonen waarbij ze gaan samenwerken met andere centra in de townships. Een van die gesprekken heeft me echt geraakt. In een grote sporthal was een vrouw bezig met het geven van exercise voor ouderen. Ze kwam even later bij ons zitten om ons haar verhaal te vertellen. Ze was een theater actrice die voor een rol zich moest inleven in oudere mensen. Dat deed ze en ze kwam tot de ontdekking dat de ouderen heel slecht behandeld werden, verwaarloosd en alles. Op dat moment besloot ze dat ze daar iets aan wilde veranderen, dat ze deze ouderen die samen met Nelson Mandela hun leefwijze hebben veranderd dat ze die wilde terug gaan betalen. Dus dat is ze gaan doen, ze is beweging en educatie programma’s gaan maken voor ouderen en die in twee van de townships gaan geven. Het enthousiasme waarmee zij dit doet en de reactie die de ouderen op haar hebben en het plezier dat zij weer hebben teruggevonden is echt fantastisch. Wat een inspiratie om haar zo te werk zien gaan.
Ik heb ook trainingen bijgewoond voor kinderen/jongeren over samenwerken en seksualiteit, trainingen over diabetis bij jong volwassenen en trainingen over mondverzorging bij oudere vrouwen.

Ik heb nu zo’n beetje iedereen ontmoet hier. Tijdens een van de team meetings heb ik ook al een Afrikaanse naam gekregen: Ncediswa (vraag me niet om het uit te spreken want er zit een rare klik in) maar het betekent hulp. Ik voel me vereerd om zo’n mooie naam te krijgen hier en ik kijk er naar uit om aan de slag te gaan deze week!